İphigenia Tauris’te

Euripides (MÖ y.484-406): Atina’nın yetiştirdiği üç büyük tragedya şairi arasında en fazla eseri günümüze ulaşan sanatçı olarak özel bir yeri vardır. Bu özelliği şenliklerde Aiskhylos ve Sophokles kadar birincilik ödülü kazanmamış olsa da halk arasında daha çok beğenilen bir ozan olmasına bağlanır.

Euripides’in oyun kahramanları insana özgü zayıflık ve kusurları taşırlar, yaşadıkları tragedyalar da bu kusurları ile vazgeçemedikleri tutkularından kaynaklanır.
Euripides çağdaş tiyatroya en yakın eserler veren klasik ozan, ya da modern ozanların ilki sayılabilir.
Ölümünden sonra sahnelenen İphigenia Aulis’te tragedyasının devamı olduğu halde İphigenia Tauris’te daha önce, MÖ 414-413’te sahnelenmiştir. Eser Antik Yunan toplumunda çok değer verilen bir konuyu, dostluk ve kardeş sevgisini konu eder. Aristoteles’in Poetika’da sıklıkla değindiği İphigenia Tauris’te, antik tiyatronun teknik açısından en başarılı örneklerinden biri kabul edilir.